بلاگ رادیو کودک

من یکی از دوست‌های عسل، یعنی همان بچه خرسه هستم. من هم دیگر بچه آدم نیستم، من تازگی یک بچه گربه شده‌ام؛ اما نه برای اینکه عاشق غذای گربه‌ای باشم، نه! من حالم از موش به هم می‌خورد. من آرزو کردم بچه گربه شوم، فقط برای اینکه گربه‌ها به مدرسه نمی ‏روند. گربه‌ی خانه‌ی ما که همین طور بود. از او یاد گرفتم که گربه شوم.

گربه‌ی خانه از صبح تا شب دور حیاط با خواهرش بازی می‌کرد. وقتی می‌رفتم مدرسه، می‌پرید روی دیوار و به من پز می‌داد که از درس خواندن راحت است.

خیلی نقشه‌ها برای گربه شدنم داشتم. فکر کردم به جای مدرسه رفتن، با بابا گربه‌ام می‌رویم پارک. می‌پریم سر دیوار و میومیو می‌کنیم.

یک فکر دیگر هم داشتم. این که از بابا گربه‌ام بخواهم یک خواهر گربه‌ای برایم پیدا کند. آن وقت با او بازی می‌کردم. وقتی هم لباس‌هایم کوچک می‌شد، آن‌ها را به او می‌دادم. آن وقت من هم مثل گربه‌ی خانه‌مان دیگر تنها نبود. یکی بود که همیشه با او بازی کنم. اگر هم بابا، خواهر گربه‌ای پیدا نمی‌کرد، با همان گربه‌ی خانه و خواهرش دوست می‌شدم و بازی می‌کردم.

این‌ها همه نقشه‌های خوبی بود؛ اما فقط نقشه بود. وقتی بچه گربه شدم، بابام هم زود بابا گربه شد. بعد بابا گربه، زود بچه گربه‌اش را روی پاهایش نشاند و گفت: «عزیزم فردا باید بروم اسمت را از مدرسه‌ی آدم‌ها خط بزنم.» خیلی خوش‌حال شدم؛ اما بابا گربه زود گفت: «باید بروم مدرسه‌ی جدیدی اسمت را بنویسم، مدرسه‌ی گربه‌ها!»

فکر می‌کنم امسال موقع فوت کردن شمع‌های کیکم، باید آرزوی دیگری بکنم. میوووووو

داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کودکانه

داستان های کودکانه

یکی بود یکی نبود. مرد مسافری به ده کوچیکی رسید. مرد مسافر خسته و گرسنه بود. چیزی برای خوردن نداشت مردم دهم همه فقیر بودن، هیچکدوم غذایی نداشتن که بهشون بدن. مردمسافر کوله بارشو به زمین گذاشت و سنگی را از روی زمین برداشت، گفت: حالا که چیزی برای خوردن ندارید یک دیگ به من بدین تا به این سنگ آش درست کنم. مردم ده با نعجب بهش گفتن:

باشه ... باشه... این دیگه چه جوری آشی.

مسافر گفت:

صبر کنید و ببینید.

یک نفر رفت دیگی از خونه اُورد، مسافر وسط میدون ده آتیشی درست کرد. دیگ رو آتیش گذاشتن توشم یکم آب ریخت سنگ روهم و شست توی دیگ انداخت. مردم ده دور میدون جمع شدن. با تعجب بهش نگاه می­کردن.

مسافر ملاقه­ای از کوله بارش در اُورد و آب دیگ بهم زد. کمی ازش چشید گفت:

کاشکی کمی گوشت داشتیم، اونوقت دیگه بهتر از این نمی­شد.

یک نفر از بین مردم گفت:

من تو خونه کمی گوشت دارم.

بعد رفت یکمی گوشت اُورد. مسافر گوشت توی دیگ انداخت بعد دوباره اونو بهم زد کمی ازش چیشد گفت:

به به ...

مردم ده ازش پرسیدن مزش چطور شده ، مرد مسافر گفت :

خیلی خوبه...ولی حیف... که سبزی و پیاز نداره. اگر یکم یکم سبزی و پیاز داشتیم خیلی بهتر می­شد.

اِ شاید من توی خونه سبزی داشته باشیم، راستی منم یک خورده پیاز دارم.

اون دو نفر رفتن با یک سبد سبزی و چندتا پیاز برگشتن. مرد مسافر سبزی و پیازهم توی دیگ ریخت دوباره، اونو هم زد. کمی از آن چیشد و گفت:

آره چه غذایی شده.اما اگر کمی عدس و لوبیا هم توشون می­ریختم . آشی می­شد که نگو و نپرس.

مردم ده بهم نگاه کردن یکی گفت: توی خونه­ی ما یک مشت عدس و لوبیا پیدا میشه. بعد رفت، عدس و لوبیا روهم اورد. مسافر عدس و لوبیا هم توی دیگ ریخت باز طبق معمول آش هم زد. کمی ازش چشید، مردم ده ازش پرسیدن خب آماده شد. بعد مسافر گفت:

فقط یکمی بی­نمکه.

یک نفر بدون اینکه چیزی بگه رفت. با یک مشت نمک برگشت، مرد نمک را هم توی دیگ ریخت دوباره شروع کرد به هم زدن رو باز یکم ازش چشید:

خب حالا همه شما باید یکبار بیاین آشن هم بزنید.

مردم ده صف کشیدن و تک تک آش به هم زدن مرد مسافر به اونها گفت:

خیلی خب، آش آماده شد.

ظرفاتون بیاورید تا آشی بهتون بدم که فقط توی خونه­ی حاکم می­خورید، مردم ده آش می­خوردن می­گفتن نمی­دونستیم با سنگ هم میشه آش درست کرد، مرد مسافر سنگ از توی دیگ درۀورد گفت:

این سنگ نگه دارید، بازم باهاش آش درست کنید فقط یادتون باشه. این آش وسط ده و باهم درست کنید.

داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کودکانه

داستان های کودکانه

یکی بود یکی نبود. توی یک روز ابری که بزی بابا رفته بود علف­های تازه بیاره. بزی مامان هم از اون طرف بوده تا گل­های رنگارنگ بچینه. بررسی بزغاله هم تو خونه مونده بود، تنهایی حوصلش سر رفته بود. بزی بزغاله کمی به این طرف نگاه کرد، از بزی بابا با علف­های تازه خبری نبود، کمی به اون طرف نگاه کرد از بزی ماما ، گل­های رنگی هم خبری نبود. بزی بزغاله بالا جست و پایین جست هوا جست و زمین جست. برای خودش مع مع کرد ولی بازم حوصلش که سر رفته بود برنگشت. واسه همین نشست آهی کشید و به آسمون نگاه کرد، آسمون پر از ابر بود. بزی بزغاله چشمش به یک عقاب ابری افتاد گفت: مع میای باهم بازی کنیم. مع آسمون بهتر بیا آسمون تا باهم بازی کنیم. بزی بزغاله بلند شد، اما هرچه جست و زد به آسمون نرسید، عقاب ابری هم یواش یواش از اونجا دور شد و رفت. بزی بزغاله بازهم به ابرها نگاه کرد یک ماهی بزرگ ابری دید. به اون گفت مع مع میای باهم بازی کنیم، می­خوام برم برم تا به دریا برسم. اونوقت میام پایین، توهم اگر می­خوای تا دریا بیا. بزی بزغاله گفت: مع مع دریا کجاست مع دریا دوره دوره دوره .

بزی بزغاله گفت: من نه کوچلوم تازه از بزی ماما و بزی بابا هم اجازه نگرفتم. من تا دریا نمی­یام... مع، ماهی ابری بواش یواش از اونجا دور شد و رفت.

بزی بزغاله بازهم به این طرف و اون طرف نگاه کرد اما خبری از پدر و مادرش نبود. دوباره به آسمون نگاه کرد یک گله بزغاله ابری همراه چوپانشون تو آسمون بودن.

بزی و بزغاله جستی زد. فریاد کشید، اِاِ مع آهای بزغاله­های ابری میاین با من بازی کنید. بزغاله­ها گفتن: مع مع باید از چوپون بپرسی:

بزی بزغاله گفت: مع آهای چوپان ابری، نمی­ذاری بزغاله­ها بیان با من بازی کنند. مع ... نزدیک خونه­ی شما گرگ ابری نیست، بزی بزغاله دورشو نگاه کرد و گفت: مع نه ما گرگ ابری نداریم. چوپون ابری گفت : پس بزغاله­ها میان با تو بازی می­کنند.

بزغاله­های، ابری یواش یواش از آسمون به زمین اومدن، بزی بزغاله با شادی جست زد این جست زد اونور بزغاله­های ابری انقدر پایین اومدن که همه جا سفید سفید شده بود، بزی و بزغاله میون بزغاله­های ابری می­دویید باز می­کرد.

خلاصه یک ساعت گذشت، دو ساعت گذشت بزی بزغاله بازی کرد بازی کرد. ولی یک دفعه به یاد بزی بابا و وعلف­های تازه، بزی ماما گل­های رنگارنگ افتاد و دلسش برای اونها تنگ شد. ایستاد به این طرف نگاه کرد چیزی ندید، به اون طرف نگاه کرد بازهم چیزی ندید، هرچی نگاه کرد نگاه خونش هم ندید ترسید مع مع کرد گریه کرد. گفت مع مع من گم شده من گم شدم...

بزغاله­های ابری در بزی بزغاله جمع شدن گفتن: مع بیا با هم بازی کنیم.

نه من بزی مامانمو می­خوام، من بزی بابا مو می-خوام. اِه...اِه...اِه...

بزغاله ابری گفتن: پس اگر بازی نمی­کنی ماهم به آسمون بر می­گردیم. بعد یواش یواش بالارفتن بزغاله­های ابری که رفتن، بزی بزغاله اشکاشو پاک کرد. دیدد درست کنار خونشون، فهمید که گم نشده بوده با خوشحالی بلند شد به این طرف نگاه کرد. بزی بابا رو دید که با یک عالمه علف تازه داشت به طرف خونه می­اومد به اون طرف نگاه کرد بزی مامان دید که با یک عالمه گل­های رنگارنگ به طرف خونه میومد، بزی بابا اومد گفت: چه خوب که مه تموم شد مع مع. ابرها انقدر پایین اومده بودن که نزدیک بود من گم بشم، بزی ماما اومد گفت: چه خوب شد که ابرها رفتن، ابرها اونقدر زیاد بودن که هیچ جا رو نمی­دیدم. نزدیک بود راه رو گم کنم.

بزی بزغاله به آسمون نگاه کرد، بزغاله­های ابری با چوپون ابری داشتن یواش یواش دوری شدن. بزی بزغاله با خودش گفت: مع چقدر بازی با بزغاله­های ابری مزه داد ولی چه خوب که رفتن مگر نه بزی بابا و بزی ماما راه خونه رو پیدا نمی­کردن. بعد بزی بزغاله با خوشحالی بالا جست و پایین جست، هوا جست و زمین جست.

قصه ما به سر رسید کلاغه به خونش نرسید...

داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کودکانه

داستان های کودکانه

به‌نام خدا. خدای خوب و مهربونی که شما گل‌گلیا رو خیلی دوست داره.

سلام به روی ماهتون.

بچه‌ها همۀ شما اسم روباه رو شنیدید. بعضی از شما هم روباه‌ها رو توی باغ‌وحش‌ها یا توی تلویزیون دیدید. روباه هم مثل بقیۀ حیواناته و مثل خیلی از اونا باید شکار بکنه تا بتونه شکم خودش و بچه‌هاشو سیر کنه. از اونجا که روباه زیاد به روستاها، به مرغ و خروسا و جوجه‌های اونا حمله می‌کرده و اونا رو می‌خورده، داستان‌ها و قصه‌های زیادی از روباه گفته شده. مطمئنا‍ً شما چند تا از اونا رو هم شنیدید. یکی از اون داستان‌ها رو من حالا براتون تعریف می‌کنم. دوست دارید؟

خیلی خوب. پس بریم سروقت قصه‌مون.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدای مهربون هیچ‌کس نبود. در یک بیشه‌زار سرسبز و خرم روباهی زندگی می‌کرد که جز ول گشتن و فریبکاری، فکر و کار دیگری نداشت. گوش کنید:

هاهاها کار من اینه که حیوانات کم‌عقل و نادونو با چرب‌زبونی و حقه‌بازی فریب می‌دم و بعد غذاشونو از چنگشون درمیارم یا اینکه اگه زورم برسه خودم اونا رو می‌خورم.

در وسط بیشه‌زار درخت تنومند بزرگی بود که یک دارکوب دائما تنۀ اون درخت رو سوراخ‌سوراخ می‌کرد و بله... روباه که نمی‌تونست از درخت بالا بره معلومه که هیچ‌وقت به دارکوب نمی‌رسید. اون دائم فکر می‌کرد و نقشه می‌کشید تا یه جوری دارکوب رو فریب بده. یه روز اومد زیر درخت و بعد از سلام بلندبالایی شروع به چرب‌زبانی کرد. می‌گید چطوری؟ یه دقه صبر کنید. اینطوری:

روز بخیر خانم دارکوب. اوه دوست عزیز چرا از تنۀ درخت پایین نمیای تا توی بیشه‌‌زار گردش کنیم و از این در و اون در حرف بزنیم؟ هان؟

می‌دونم که شما حیوون مهربون بامحبتی هستید اما آخه دوستی من و شما که امکان نداره. مگه نشنیدی از قدیم گفتن کبوتر با کبوتر، باز با باز/ کند همجنس با همجنس پرواز.

ای بابا. خانم دارکوب جان این چه حرفیه می‌زنی؟ درد و دل کردن چه ربطی به این حرفا داره؟ مگه نمی‌بینی که همۀ حیوونای این بیشه‌زار با هم دوست هستن و کنار هم زندگی می‌کنن؟ هان؟ راستشو بخوای خانم دارکوبه من به پرنده‌ای مثل تو احترام می‌ذارم. امروزم غذای خوشمزه‌ای پختم. می‌خوام ازتون دعوت کنم که امروز ناهارو مهمون من باشید در عوض منم فردا یا یه روز دیگه مهمون شما می‌شم خانم دارکوبه.

بچه‌ها دارکوب خیلی باهوش بود. می‌دونست روباه حیله‌گر مثل همیشه حقه‌ای در کارشه. فکر کرد تا راه‌حلی پیدا بکنه تا از شر روباه خلاص بشه. اون با نوک قوی و تیزش به تنۀ درخت چند تا ضربه زد.

بسیار خوب خانم روباهه. حالا که اصرار می‌کنی من امروز ناهار مهمون شما هستم.

خیلی خوب. باشه. از اینکه دعوتمو قبول کردی متشکرم خانم دارکوبه. غذای خوب و خوشمزه‌ای درست می‌کنم. منتظرتم. یوهو هاهاها.

عزیزای من روز مهمونی ناهار روباه غذایی درست کرد و اونو توی یه بشقاب بزرگ و پهنی ریخت. می‌گید چرا پهن؟ برای اینکه می‌خواست زرنگی کنه و همشو خودش بخوره. وقتی دارکوب اونجا رسید و آمادۀ خوردن غذا شد دید که روباه با زبونش کف بشقابو لیس می‌زنه و داره از اون سوپ می‌خوره.

به‌به ، به‌به. چه غذای لذیذی درست کردم، دستم درد نکنه. خیلی خوشمزه است. دارکوب دوست عزیزم بخور دیگه. چرا نمی‌خوری؟ بخور جانم. این سوپ خوشمزه رو مخصوص تو درست کردم. بخور دیگه تعارف نکن خانم دارکوبه.

باشه باشه می‌خورم. دارم می‌خورم. بله خیلی خوشمزه است. (با خودش) می‌دونم چطوری حسابتو برسم روباه بدجنس. حتما‍ً خیال داری بیای خونۀ من و منم غذای مفصلی برات درست کنم. باشه بیا، منم درست مثل خودت ازت پذیرایی می‌کنم.

چی داری می‌گی دارکوب جان؟ ناهارتو بخور جانم.

باشه باشه دارم می‌خورم.

بله بچه‌های عزیزم. همونطور که خودتون می‌دونید دارکوب نوک تیز و بلندی داره و اون نمی‌تونست از داخل بشقاب چیزی بخوره. به خاطر همین یه قطره از سوپ رو هم نتونست بخوره و خیلی عصبانی و گرسنه از روباه خداحافظی کرد.

خب دیگه من باید برم.

هان؟ به این زودی؟

پذیرایی خوبی بود خانم روباه. از شما متشکرم. می‌دونی؟ نوبتی هم باشه نوبت شماست که فردا بیاید خونۀ من و مهمون من باشید.

بله بله بله حتما میام. تعریف دستپخت شما رو زیاد شنیدم خانم دارکوبه.

پس فردا منتظرتم. حتما بیا.

(با خودش) باید درسی به این روباه حقه‌باز بدم که هیچ‌وقت یادش نره.

بچه‌ها دارکوب فردای همون روز سوپ خوشمزه‌ای پخت و موقع ناهار سوپو توی یه تنگ باریک و بلند شبیه یه گلدون ریخت و آورد سر سفره.

خب خب اینم از غذای امروز ما. مخصوص شما درست کردم. توش گوشت هم داره.

به به به به چه بویی، چه عطری. می‌دونستم امروز می‌تونم تو خونۀ شما یه ناهار مفصل و خوب بخورم. اووووم چقدر دهنه‌ش باریکه. چطوری باید بخورم؟ دهنم نمی‌ره توش.

هه هه سوپ خوشمزه‌ایه. بخور روباه جان بخور. اوووم به به. گوشت دودی خوش‌طعم و عطری توش ریختم. بخور.

آره می‌فهمم. بوش داره دیوونه‌م می‌کنه. چطوری بخورم؟

بخور روباه جان.

روباه پوزۀ بزرگشو به دهنۀ تنگ می‌چسبوند و از عطر و بوی غذا دهنش آب افتاده بود اما حتی یک قطره از سوپ هم نمی‌تونست بخوره. بالأخره از گرسنگی عصبانی شد.

این چه‌جور پذیرایی کردنه؟ من چطور می‌تونم پوزه‌مو توی این تنگ باریک فرو ببرم؟ نمی‌شه.

آخیش تموم شد. می‌دونی روباه جان؟ همونطور که من نوک بلندمو توی بشقاب صاف فرو بردم تو هم حتما می‌تونی پوزه‌تو فرو ببری توی این ظرف. ها ها ها. آخه می‌دونی روباه جان؟ از قدیم گفتن چیزی که عوض داره گله نداره.

واه واه!

عزیزای دلم می‌دونم این قصه رو خیلی پسندیدید. بله چیزی که عوض داره گله نداره. روباه متوجه حیله‌گری خودش شده بود. واسه همین دمش رو روی کولش گذاشت و رفت و رفت و رفت.

منم می‌رم. خدانگهدار.

داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کودکانه

داستان های کودکانه

همستر کوچولو دنبال غذا می گشت. یک شاخه ی گندم پیدا کرد.

خوش حال شد و دانه های گندم را گاز گاز کرد.

چونکه غذای همسترها دانه های گندم است.

همستر کوچولو ناگهان صدای پایی شنید. خوب گوش کرد و بو کشید.

بوی راسو بود. همستر کوچولو ترسید و فرار کرد.

چونکه همسترها غذای راسوها هستند.

همستر کوچولو با دانه هایی که توی دو تا کیسه قایم کرده بود، دوید و رفت توی لانه ی زیرزمینی.

چونکه همسترها دو تا کیسه ی کِشی توی لپ هایشان دارند.

همستر کوچولو توی لانه اش، با خیال راحت نشست. دانه های گندم را از توی کیسه های لپ هایش ریخت بیرون تا برای زمستانش نگه دارد.

چونکه همسترها در سرمای زمستان از خانه بیرون نمی آیند.

داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کودکانه

داستان های کودکانه

جناب شاهین گرسنه بود. از آن دورها مواظب یک دسته کبوتر بود؛ اما جلو نمی رفت و حمله نمی کرد. فقط از آن بالاترها آن ها را نگاه می کرد. چون که شاهین ها از آن بالاها حمله می کنند.

جناب شاهین بالا و بالاتر رفت. درست بالای سر کبوترها رفت. از آن بالا یکی از آن ها را نشانه گرفت. چونکه شاهین ها پرنده های کوچک‏تر را شکار می کنند.

جناب شاهین، بال هایش را بست و از آن بالا، مستقیم به طرف کبوتر شیرجه رفت. چونکه شاهین ها موقع حمله، بال هایشان را می بندند.

نزدیک کبوتر که رسید، بال هایش را باز کرد و یک دفعه ایستاد. پاهایش را زد به کبوتر و او را بی هوش کرد. خواست تا با پنجه هایش او را بگیرد، اما دوستان کبوتر به کمکش آمدند.

چونکه اگر نمی آمدند، جناب شاهین او را می برد توی لانه اش. اول پرهایش را می کند و دوم

هام هامش می کرد.

داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کوتاه کودکانه

خلاصه داستان کودکانه

داستان های کودکانه

مهد کودک و پیش دبستانی آوای مهر

مهد کودک و پیش دبستانی آوای مهر

مهد کودک و پیش دبستانی دنیای شادی

مهد کودک و پیش دبستانی دنیای شادی

مهد کودک و پیش دبستانی حمید

مهد کودک و پیش دبستانی حمید

مهد کودک و پیش دبستانی دایان

مهد کودک و پیش دبستانی دایان